.............
dinliyor: Guns of Brixton - Nouvelle Vague
iciyor: coke
yiyor: -
okuyor: daily collegian
serediyor: -
.............
Hayat.
Su an en cok kafaya taktigim olgu bu. Hayatta ogrenilecek seylerin, yasanacaklarin buyuk bir kismini kisa bir zaman diliminde yasadim. Sanki biri gelmis de olaylari ve durumlari bir zip. klasorune tikistirip hayatima aktarmis...
"Buralarda" pek kendime gore insan bulamadim. Benimle pek dengede olmayanlari hayatimin parcasi haline getirme zorunlulugunu yasadim. Diger yandan, benim dengemde olan ama bayagi uzak olan insanlari surekli takip ettim. Yeni insanlar kesfettim. Tanidim, benim hissettigim ama kelimelere dokemedigim seyleri bagira bagira soylen insanlar. Yanliz olmadigimi hissettim bu dunyada. Onlar, hep benim umudum oldular. Bu dunyada bir seyler yapabilmem icin bir dayanak oldular.
Sonra yavas yavas, teker teker bu insanlarin aslinda kendileri olmadigini bulmaya basladim. Asil kimlik arayisi icinde onlarmis. Sadece bir seylere tutunarak yasabilen; onlarmis. Bir seyleri yeniden tekrar ediyorlarmis. O bagirarak soyledikleri ve beni etkileyen seyler, tamamen baska seylere dayaniyormus: yalanlara, gosterise, ozentilige.
Sonra kendime baktim, aslinda ben cok daha gucluymusum onlardan. Cunku benim hissettiklerim, yasadiklarim ve dusunduklerim gercek. Ne yalan, ne de gosteris.
Ben kendim icin dayanak olabilirim anca. Butun o hikayeler, yasamlar yalandan ibaret. Insanlar yalani yasiyorlar. Kendilerini gercekle yuzlestiremeyecek kadar korkaklar cunku. Aykiriliklari, gercek yasami kaldiramamanin vermis oldugu bir maske. Uzuluyorum onlar icin.
Bir seyler gibi, birileri gibi olmak istiyorlar. O yuzden onlarin "bir gunlugune baska biri olsan kim olmak isterdin?" diye unlu bir sorulari var. Ve hepsinin birbirinden satafatli, birbirinden "cool", birbirinden suslu cevaplari var bu soru icin. Hepsi kendi benlikleri tarafindan terkedilmis iste. Kendilerini baskalarinda, baska seylerde ariyorlar.
Uzgunum, ama onlarin gercek zavalliliklarini gormem, belki de benim kendi icimde bir zafer. Cunku, asil dayanagimin, asil umudumun kendim oldugunu anladigim an buydu.
Seviniyorum, bugun. Hem bunu kesfettigim icin, hem de yarin Istanbul'a dondugum icin...
Ayshqa
