Self-Relief

Life as I thought; was not supposed to be that way. Maybe I was dreaming too much, with all these in my head, dreaming to be someone perfect in all senses. Perfect life, perfect future, perfect people. 

Even if you know how to deal with life to get all these and you go for it, it doesn't work, and when you see it doesn't work, your hatred grabs your unconsciousness and starts to make you fall over your nightmares, which are actually what you avoid to do. 

...

That's right. At least that's what I experienced. 

...

You know what's right or wrong, but you choose the wrong one. It seems like the wrong way will make you forget your pain for a while, but you get blind to see what's next. And then, your life is built among those wrong choices. You may start to ignore your old manners and values. Whatever you become, if people around you starts to love "you" for being such a douche bag, you ignore what you had before. You also ignore that people around you love you just because of your money, car and shit. But your life is fine. You're surrounded by wealth, glamour, sex and fun. Picture is attractive. 

...

That's the process of forgetting the real life.

...

You heard of God. Maybe It exists, maybe not. But once you're in trouble, you believe it or not, you dare to beg for help. Because you know that no one can save your ass now, like before.

...

That's what happened to you.

...

But this is my blog. It's about me, not you. So, Im not going to write anything about what I feel for your current situation, but I can write about how good life I actually have compared to yours, even if Im troubled at the maximum level in here. 

...

That's for the next thing. 

Mind's Play.

..

Olmadik kesifler. Olmadik olasiliklar. Olmadik yeni durumlar. 

..

Aslinda olagelen, ama benim farketmedigim olaylar ve durumlar. Ve en kotusunu dusundugumu sandigim olasiligin bile aslinda en iyi olasiliga yakin oldugunu anlamak.

..

Ve gercek en kotu olasiligin, aslinda GERCEGIN yuzune carpmasi sonucu daha onceden dusundugun aptal saptal ve yalandan olasiliklara gore hareket etmeme, yasamama ve duygulanmama gulsem mi aglasam mi karar verememek. 

..

Birinin yerine gecmek birdenbire. Bir anligina konustugum seylerin, sorularimin, tonumun bir yerlerden tanidik gelmesi. Daha onceden baskasindan duydugum seyleri, bir an baskalarina kendim soyledim. Ve soyledikce bana bunlari soyleyenin ne hissettiklerini, ne dusunduklerini bir an olsun anladim. Ve soyledikce hissettigim tek sey; sinsilik. Konustugum kisilerin tepkileri, benim daha once o baskasina verdigim tepkilerle ayni. Ve bi an baktim, sinsiligimle kandirdim, yedim, tavladim o insanlari bu gun, eskiden benim de basima geldigi  gibi. O laflarla kanmistim, tavlanmistim. Ama baska bir sey hissetmedim gercekten; sinsilik disinda. Kendi lehime olacaklarin heyecani disinda. Iste bu hisler, onun bana karsi hissettigi seylerdi gercekte. 

...

Bu gun bu olanlar, bu basima gelenler, herseyin son noktasi oldu sanirim. Artik endiselenecek, dusunecek, deger verecek hic bir sey kalmadi diyebilirim. Son bir kriz gecirebilirim bunun uzerine, ama bu krizden sonra hayatim eskisi gibi iyi ve huzurlu olacak, eminim. Riski artik belirlemis oldum bunun uzerine ve geri cekilmenin en iyisi olduguna karar verdim. 

...

Beni tutabilecek insanlarin kim oldugunu cok iyi biliyorum artik. Ama sundan daha cok eminim, burada degil o insanlar. 

Manyahh!

Ne dinliyeux: A FOREST - NOUVELLE VAGUE (mutis bi sarki hayatimin sarkisi)

Ne yapoux: Loving myself too much.

Neroux: Room

....
Kendi hayatimin filmini cekmeye karar verdim. Megalomanyakligim tuttu; gerci kendi hallerimi asiri begendigimden falan degil, gercekten filmi cekilmeye deger biri gibi hissediyorum. Hayir hayir, bu egoistligimden de degil, bilmiyorum, belki esi benzeri bulunmayan biri oldugumdan, yok yok yok kendimi ozel falan da hissettigimden degil. Mamafih burada OLMADIGIMI ima ettigim her turlu ozelligi tasiyorum. Yani megalomanyagim, egoistim. ozel hissediyorum...Saka. Yok yok saka degil. Peki, diyelim ki oyleyim (!) Olamaz mi? Hani her insanda a little amount of bunlardan bulunur. Belki bende cok bulunuyor? Rahatsiz bir insanim ben. Hahahha.

Neyse, ben de komik, rahatsiz, hafif melankolik, hardcore ve surreal bir boyografik film cekmeye karar verdim. Kendime aynadan baktim bugun. Butun bu yasadigim delilikler, rahatsizliklar, olaylar, stresler, sinirsel patlamalar, kendi kendine konusmalar, kendi kendine hesaplar vermeler, burundugum roller, kandirmalarim vs. aslinda o kadar komik ki. Bi an hayal ettim boyle seyler yasayan bir karakteri bir filmde, felaket sempatik geldi. Butun bu yukarida saydiklarim negatif olarak anlasilmasin. Pozitif bazilari; mesela mutluyken de deliririm, mutluyken de bi rollere burunurum eglencesine, mutluyken de kendi kendime konusurum. 

Cok manyak bir insanim ben. Gercek anlamda manyak. 

...

Kendime aynadan bakmama baktim sonra. O daha da bi komik. Kendi filmimi cekmeye karar vermem de bi komik. Kendi hayatimi filme cekmeye karar vermem de ayri bi film konusu zaten. Hangi deli derdini anlatamadigi halde bi sekilde kendi cekecegi filmde her seyi anlatabilecegini sanabilir ki. 

...

Oha. Bence bu cok deli bir beyin. Ben surekli bir sekilde kendi kendimin elestirisini yapiyorum. Kendim olaylari yasiyorum. Sonra ikinci bir bakis acisindan bakmaya calisiyorum buna, sonra ucuncu bir bakis acisindan ikinci bakis acimdan gormeye calistigim seyleri gormeye calisiyorum ve sonra 4, 5, 6 diye gidiyor. 

...

Ben biraz daha dusunursem deliricem heralde. Aslinda ben normal gorunurken disarda, kendi deliligimi sakliyorum. Yani benim asil normal halim o kadar deli ki. Neyse ben biraz abartiyorum, durmam lazim. Yazi yazmak cok tehlikeli. Gercekten.

....

Beware of those moments.

Bir insanin en tehlikeli olabilecegi anlar:

1.) Utu yaparken.

2.) Bir yaziyi temize cekerken.

3.) Facebook'a bakarken.

4.) Uykuya dalmadan onceki 1-2 dakika.

Kendi aklindan korkacaksin!

....

Sirf fiziksel bir efor gerektiren birsey yaparken tek basina, beyin biraz asiri calisiyor ve bir suru seyin probability sini hesaplamak, eskiden yaptigin bir seyi farkli bir sekilde interpret etmek, bir suru durumu ve olayi farkli bir acidan bakmak gibi seyler olageliyor. 

....

Facebook akla zarar zaten.

....

Uykuya dalmadan once kendini biyere kelepcelemek lazim. Sahsen benim beynim o siralarda fazla calisiyor ve beyin ishali yasiyorum. 

neyse.

The Truth About Humans

Cok iddiali bir baslik, ama boyle. 

...

"Hayat devam ediyor." lafini ilk kez 6-7 sene once "The Impact" diye bi filmde duymustum ve bu laf neredeyse filmin ana phrase i falandi. Film dev bi goktasinin dunyaya carpmasindan onceki 24 saati konu aliyordu. Insanlarin bu korkunc felaket oncesindeki olaylari, iliskiler, devletin onlemi, bir suru karmakarisik olaylar vs. vs. Neyse, filmin ana karakterlerinden biri soyluyordu bu lafi ve cevresindeki insanlar bu lafa karsi bir suru reaksiyon gosteriyorlardi. Kiminin siniri bozuluyordu ve gulmeye basliyordu, kimi de sinirleniyordu. 

...........

Ben bu filmi o siralarda izlerken, bi anlam verememistim bu lafa; niye bu kadar onemliydi bu laf? Ne demek isteniyordu? "Hayat devam ediyor." Tabi iki hayat devam ediyor. Niye devam etmesindi ki? 

..........

Buyudukce bu laf bana anlamli gelmeye basladi. Ozellikle kisa zaman icerisinde dogal veya kaza yoluyla olsun tanidigim bir iki kisinin olumunu yasadigimda, varolusu yokolusu sorgulamaya basladigimda, hayatimda gercekten istemedigim seyleri kabul etmek zorunda kalmaya basladigimda ve son olarak kendim icin kararlar almaya basladigimda. 

..........

Ve dusunuyorum, Hayat Devam Ediyor lafi, hayat hakkinda en carpici, en gercek, en tokat etkisi yaratan laf. Biz eskiden dunya kendi etrafimizda doner sanirdik; donerdi de. Yanlis bir sey mi yaptik, istemedigimiz bir sey mi oldu, hemen sirtimizi donerdik ona, cunku hep onu duzeltecek insanlar vardi. Hayat devam ediyor degildi. "Ben devam ediyorum" du gecmiste. 

...........

Sonra baktik, artik bazi seylere sirt donemiyoruz. Onu oldugu gibi kabul edip, ona yuzumuzu donup kendimizle yuzlesmemiz gerekiyordu. Issiz bir yolun ortasinda karsidan son hizla gelen bir arabanin bizi ezmesi olasiligini bilerek beklememiz gerekiyordu artik. Cunku o araba yoluna devam etmek zorunda. Biz degil. Cunku bizim kararimiz yolun ortasinda durup beklemek. 

...........

Iste artik kendi kararlarimizin karsiligini almak zorundayiz. Olmedikce, sen o devam hayatin icindesin. Ne kadar kotu dusmussen dus hayatinda, bir sonraki adimini, hayatin sana etkisini dusunmek zorundasin. 

........

Biz. Kimiz biz? Bu gece konustugum butun insanlara bu yaziyi adiyorum.